In de Duitse paardenwereld en -pers zijn ze ietsje verder met het oog voor dierenwelzijn en reputatiemanagement dan in de besloten Nederlandse omgeving waarin mensen zich al overvallen voelen door een genuanceerd verhaal in de NRC. De 9-jarige schimmel kwam met alleen een tijdfout over de finish maar hoestte tijdens het parcours zichtbaar bloed op. Kilkenny werd onmiddellijk naar een kliniek gebracht, waar e Ierse teamdierenarts al snel van zei: ‘Kilkenny herstelde snel, alle waarden waren normaal. Het paard wordt nu nog verder onderzicht naar hij staat rustig in zijn stal.’Het toonaangevende Duitse blad Sankt Georg zag in Tokyo hoe de Ier Cian O’Connor met Kilkenny door het parcours ging.
De schitterende Olympische overwinning van Ben Maher met Explosion werd overgoten met beelden die vragen oproepen. Moet een paard niet uitgebeld worden als er zoveel bloed uit zijn neus loopt dat zijn borst roodgekleurd is? Nee. Althans niet volgens de huidige regelgeving.
Olympia is niet alleen sport. Olympia is ook een wereldpodium. Elke sport (behalve voetbal, Formule 1 of tennis) gebruikt de Olympische Spelen om de aandacht op zichzelf te vestigen. Daarom zijn de beelden die vanuit de stadions over de hele wereld worden uitgezonden zo belangrijk. Foto’s van tranen en zweet? Ja! Dit is sport, dit zijn de Olympische Spelen. Sporters die vier jaar lang naar dit doel hebben toegewerkt om zich in competitie te meten. Voor velen, voor één keer niet in een rustig kamertje, of in een sportruimte of sportschool maar voor het wereldwijde publiek.
Het wereldpubliek heeft gezien hoe de sport met dieren is. Bovenop zit iemand, rijdt naar 1,60 meter hoge hindernissen en onderop springt een vierbenige atleet met het bloed uit zijn neus. Uiteindelijk is de tweebenige man bovenop niet helemaal blij omdat hij een fractie van een seconde te langzaam was. En de vierbenige atleet? Die snurkt en hoest, zijn borst spetterde van het bloed. Geen foto die de wereld leuk zal vinden.
Het wereldpubliek beseft niet eens dat dit paard op negenjarige leeftijd niet alleen een van de jongste paarden is op de Olympische Spelen in Tokio, maar zich bij elke sprong ook letterlijk uit elkaar scheurt om geen paal aan te raken. De wereld weet niet dat degene die in het zadel zit ooit Olympisch kampioen was en dat hem in 2004 de titel werd ontnomen vanwege de medicatie van zijn paard destijds. Ze ziet alleen een paard, een ruiter, obstakels en bloed.
Het wereldwijde publiek vraagt zich nu tenminste af waarom er geen actie wordt ondernomen. Is dat juist? Het antwoord is simpel: het voelt misschien niet goed, maar het voldoet aan de regels. In de statuten van de Wereldruiterfederatie FEI is het duidelijk omschreven: bloed op de flank van een paard (dat wordt getest met witte handschoenen) leidt tot uitsluiting als het wordt aangetroffen in het werkingsgebied van de sporen. In de mond, en interessant genoeg, wordt er onderscheid gemaakt tussen dressuur en springen, eerst moet worden gesignaleerd dat het bloederige schuim daadwerkelijk afkomstig is van de actie van het bit op de hand van de ruiter. Het is een kwestie van discretie voor de jury om te beslissen om al dan niet verder te rijden.
Het probleem van bloedneuzen is duidelijk omschreven. Het leidt niet tot uitsluiting. Neusbloedingen, let wel, geen longbloedingen. De FEI heeft het bloedneusprobleem opnieuw aangehaald in een verklaring. Daar staat ook dat de ruin direct volgens de regels is onderzocht door een dierenarts en vervolgens ter observatie naar de dierenkliniek op het terrein is gebracht.
Het paard was ook meerdere keren diep hoestend te horen. Men kan alleen maar hopen dat de gevoelige microfoons die worden gebruikt in tv-uitzendingen, die elke aanraking van het been van een paard met een paal als een daverend gerommel dragen, dit geluid niet via livestream over de hele wereld hebben uitgezonden. Het geluid was niet fijn. Net zoals? Als er zelf een bloedvat in uw neus barst, heeft u waarschijnlijk ook vloeistof in uw neusholte. En zakdoeken waren op dat moment niet bij de hand.
In de dressuur moet de jury die bij C zit volgens internationale voorschriften witte zakdoeken en wegwerphandschoenen bij zich hebben. Deze worden gebruikt wanneer de indruk ontstaat dat het schuim roze wordt. Dan moet die bellen. De keurmeester test dan het schuim met de zakdoek. Is het schuim verkleurd? Dan betekent dat uitsluiting, wat de reden voor het roze schuim ook is. Hier wordt dus gemeten met twee maten. Voor springpaarden is het een jurybeslissing, voor dressuur is het een duidelijk einde. Hoe begrijpelijk dit ook is, dat mag iedereen voor zichzelf uitmaken. O’Connor ontsnapte aan de discussie erover. In een video op Instagram zegt hij dat hij had kunnen blijven rijden, maar dat hij Kilkenny terugtrok voor het welzijn van het paard. Dat betekent dat hij vrijdag niet meer beschikbaar is voor het Ierse team. De toekomst was belangrijker voor hem, aldus Cian O’Connor. Gelden dan in de toekomst voor iedereen dezelfde regels?
Cian O’Connor kan dus nergens de schuld van krijgen. Tijdens de proef heeft hij misschien niet gemerkt dat zijn paard Kilkenny aanzienlijke hoeveelheden bloed uit zijn neusgaten lekte. De jury had het niet kunnen missen. Vanaf de perstribune was het vanaf ongeveer de helft van het parcours goed te zien.