Hengstenhouders hebben bij de WBFSH aangedrongen op een database om fraude met sperma tegen te kunnen gaan. Vooral via ICSI- en ET-technieken worden meerdere veulens geboren uit één portie. Die veulens worden dan vaak bij verschillende stamboeken geregistreerd om de fraude te maskeren. Eurodressage heeft de Amerikaanse fokker Scot Tolman gesproken die daar zijn eigen kijk op heeft: hij vindt dat hengstenhouders zelf eens aan een garantie moeten denken.
Artikel is een vertaling met vriendelijke toestemming van Eurodressage.com. Klik op ‘bron’ voor de originele tekst. “Ik fok al heel lang KWPN-paarden in Noord-Amerika en Nederland. Ik weet dat de beste manier om een klein fortuin te verdienen met paarden fokken is om te beginnen met een groot fortuin. Dom of niet, ik ben doorgegaan met het fokken van paarden omdat ik het geweldig vind en omdat ik veel voldoening ontleen aan het produceren van toppaarden voor sport en fokkerij. Hoewel ik de oproep van de hengsteneigenaren begrijp, zou ik er iets anders tegenover willen stellen voor de WBFSH: houd Europese hengstenhouders verantwoordelijk voor de kwaliteit van het product dat ze exporteren.”
“Fokken is in Noord-Amerika een ander verhaal. Ik doe het grootste deel van het werk zelf, zowel met vers gekoeld als bevroren sperma, maar ik ben een vreemde eend in de bijt. De meeste fokkers hier vertrouwen daarvoor op dierenartsen. De kosten zijn astronomisch, vooral voor bevroren sperma. Kijk even mee. Ten eerste beginnen onze kosten met het ingevroren sperma zelf. Gemiddeld betalen we tussen de 900 en 1500 dollar voor één dosis bevroren sperma. We kopen ons ingevroren sperma van een agent, die nog eens $ 75 tot $ 125 administratiekosten per zending berekent. FedEx brengt bijna $ 300 in rekening om de container naar onze boerderij of naar de dierenarts te verzenden. We maken dan nog ongeveer dezelfde kosten om de container terug te sturen. Daarom hebben we, voordat we beginnen met fokken, gemiddeld bijna $ 2000 uitgegeven. Als we meer dan één dosis tegelijk kopen, kunnen de verzend- en administratiekosten worden gemiddeld over het aantal doses, maar het is nog steeds duur. Bovendien, als een fokker niet in het bezit is van zijn of haar eigen opslagtank, rekenen de dierenartsen een maandelijkse vergoeding per rietje voor het opslaan van het bevroren sperma.”
“Ten tweede: voor fokkers die moeten vertrouwen op dierenartsen, kost elke bevruchting met bevroren sperma tussen de $ 500 en $ 1500. Als een fokker geluk heeft en de merrie meteen drachtig is, heeft hij of zij nu tussen de $ 2500 en $ 3000 uitgegeven. Als een fokker niet zoveel geluk heeft, begint hij of zij het hele proces opnieuw en krijgt hij weer $ 2500 tot $ 3000. Het is moeilijk te geloven dat iemand in Noord-Amerika paarden gaat fokker zonder de financiële risico’s te begrijpen. Ik zeur niet, ik probeer alleen de kosten te schetsen die gepaard gaan met ons gebruik van Europees bevroren sperma.”
“Dat brengt me bij mijn oproep aan de WBFSH. Als Noord-Amerikaanse fokkers zóveel geld uitgeven aan Europees bevroren sperma, zou er enige verantwoording moeten worden afgelegd voor de kwaliteit van het product. Ik koop en gebruik bevroren sperma sinds de laatste N-jaar van het KWPN-naamgevingssysteem, dus dat betekent dat dit mijn 26e jaar is met fokken. Afgezien van de tot nu toe vermelde kosten, kan ik niet zeggen hoeveel tienduizenden dollars ik heb verspild aan nutteloos bevroren sperma uit Europa, anders zou het op een echtscheiding uitlopen.”
“Ik kocht tien doses van één hengst en kreeg nooit één dracht. Uit mijn hoofd kan ik 18 andere doses bevroren bedenken, van verschillende hengsten, die nutteloos waren. Tel dat op. Hoeveel geld heb ik naar deze hengstenhouders gestuurd, nu ze klagen dat wij fokkers er misbruik van maken? Ik heb in bijna al deze situaties verantwoording gezocht, maar ik heb maar één Europese hengstenhouder ontmoet die achter zijn product stond en mij op zijn eigen kosten bevroren sperma van een andere hengst van hogere kwaliteit stuurde.”
“Er zijn veel Europese hengstenhouders die consequent een kwaliteitsproduct produceren, en enkelen die garantie geven op een levend veulen op hun verkoop van bevroren sperma. De meeste van deze contracten hebben echter een limiet op het aantal doses dat in één keer kan worden verzonden. Gezien de hierboven beschreven verzend-, afhandelings- en dierenartskosten, maakt een Noord-Amerikaanse fokker, zelfs zonder daaropvolgende doses te moeten kopen, aanzienlijke kosten om te blijven proberen zijn of haar merrie drachtig te maken.”
“De belangrijkste klacht van de hengstenhouders die de WBFSH vroegen om actie te ondernemen, betreft het probleem dat fokkers meerdere veulens krijgen uit één enkele dosis, of zelfs één rietje, bevroren sperma vanwege de komst van ET en ICSI. Dit is ongetwijfeld een legitieme zorg. Aan de andere kant kan een ICSI-ervaring echter gemakkelijk meer dan $ 10.000 kosten, en tenzij een fokker het werk doet en zijn of haar eigen ontvangende merries heeft, zal ET een minimum van $ 5.000 bedragen. OK. Kijk nu eens naar die extra kosten en houd rekening met het gebrek aan garantie voor de kwaliteit van bevroren sperma dat vaak uit Europa komt.”
“Er is genoeg jaren van mensen geprofiteerd. Ik begrijp daarom dat fokkers proberen zoveel mogelijk veulens te krijgen uit een willekeurig aantal doses bevroren sperma dat ze hebben gekocht. Ik zeg niet dat ik het ermee eens ben, maar ik begrijp het. Nogmaals, mijn antwoord is vanuit een Noord-Amerikaans perspectief. De meesten van ons hebben niet de luxe die de meeste Europese fokkers kennen om hun merries tegen minimale kosten naar een inseminatiecentrum te brengen, zonder extra aankoopkosten voor sperma tijdens het fokkerijseizoen als hun merries na de eerste keer niet drachtig zijn. Ik weet uit mijn ervaringen met het fokken van onze eigen merries in Nederland dat hengstenhouders veel meer bereid zijn om fokkers toe te staan om van hengst te wisselen zonder extra kosten. Of dat men aan het einde van het dekseizoen een dekgeld pas berekent als de merrie drachtig, en een lager dekgeld of een halfprijs dekgeld het volgende jaar als de merrie niet drachtig is.”
“Zoals geciteerd wordt in het Eurodressage-artikel vanuit de hengstenhouders: “stelen is niet normaal”. De overgrote meerderheid van de fokkers probeert één veulen uit één fokdosis te halen. Evenzo exporteren de meeste Europese hengstenhouders een kwaliteitsproduct. Voor degenen die dat niet doen, is er echter geen centrale administratie die fokkers hierover waarschuwt. Net zoals er hengstenhouders zijn die inkomsten verliezen omdat een paar mensen er misbruik van maken, worden velen van ons voor duizenden dollars misbruikt door een paar Europese hengstenhouders.”