‘Gewone’ amazone Maria Verspek schrijft zo nu en dan een column voor Nieuws.horse. Deze is wel heel actueel….
Stel, je hebt een paard en je bent een ‘gewone’ ruiter. Je paard staat bij een pensionstal/manege waar het vaak de wei in mag en waar het verder prima wordt verzorgd. Je rijdt in de bak en in het bos en het leven is goed.
Maar na verloop van tijd verandert er veel. Om je heen beweren steeds meer mensen dat een paard helemaal niet op stal mag staan, want dan kan het zijn natuurlijke gedrag niet uiten. Bovendien is de wei ook een gevaar geworden. Het wordt veel te veel bemest waardoor er kans bestaat op hoefbevangenheid. Maar in een verschraalde wei tiert het Jakobskruiskruid weer welig…
Andere stal
Gevoelig voor deze argumenten besluit je op een dag je paard naar een paddock-paradise te verhuizen. Je paard vermaakt zich daar uitstekend en lijkt het sappige groene gras niet te missen, want dit wordt opgevangen met veel hooi op verschillende plaatsen. Maar dan hoor je dat er een roedel wolven in de buurt is en de paarden moeten ‘s nachts weer op stal.
Ander stuur
Je baalt er enorm van, maar gelukkig geniet je nog steeds van de buitenritjes in het bos. Tot er het bericht komt dat bitten worden gezien als martelwerktuigen en bitloos de norm moet worden. Bitloos een buitenritje maken? Dat wordt hem niet! Voor je paard is het overschakelen op een ander stuur en een andere rem namelijk nog niet zo eenvoudig als het klinkt.
Geen wedstrijd
De plaatselijke manege is er trouwens niet meer, omdat het niet kon voldoen aan de dierenwelzijnsregels. De wedstrijden waren al gestopt, want een paard mag niet meer presteren onder dwang en de klassieke africhtingsmethodes liggen onder vuur.
Onwetendheid, onkunde en grote druk
Is (en wordt) dit allemaal waanzin en komt het voort uit een té fanatiek streven naar dierenwelzijn? Dierwelzijn is natuurlijk wel een goede zaak. De tijd van paarden in stands en donkere, te kleine, stalletjes hebben we gelukkig ver achter ons gelaten. Ook zijn excessen in de paardensport verdwenen waarbij de dieren onnodig veel pijn werden gedaan. Niemand is er op uit om zijn paard te mishandelen, maar het gebeurde helaas wel vaak door onwetendheid, onkunde en te grote druk door sponsors ten aanzien van geld en prestaties.
Maar hoe ver willen we nu gaan? Ik wil graag mijn geliefde paard goed verzorgen, met de kennis die er nu is over goede voeding, stalling en verzorging. Ik wil graag een buitenritje maken en trainen voor dressuurproefjes. Maar ik ben wel heel erg bezorgd, wat een hoop plezier wegneemt.
De paardensport ligt onder vuur. Ik word heen en weer geslingerd tussen enerzijds het goede werk van dierenwelzijnsorganisaties maar die, mijns inziens, geen genade kennen tot er geen paard meer hoeft te werken. En anderzijds de sport die vooral goed voor zichzelf is, maar best wel eens wat duurzamer mag worden en met de tijd mee mag gaan. Tradities zijn leuk, maar ganzenkoppen-trekken, hanengevechten en dwerg-werpen waren ooit ook tradities…
Stel, je hebt een paard en je wilt ‘gewoon’ graag paardrijden. Kan dat straks nog wel?
