Jacques van der Harst heeft gisteravond bij zijn afscheid als voorzitter van de Regio Noord-Brabant de gouden KNHS-speld gekregen. Bestuurslid Annemiek van der Vorm kwam ervoor naar de drukbezochte jaarvergadering in Haaren met als inleiding een heel leuke speech. Op de foto links Annemiek van der Vorm, Jacques van der Harst en zijn echtgenote Eigenie.
Jacques van der Harst, ook lid van de KNHS-ledenraad en lid van de financiële commissie van de KNHS, werkte voor zijn pensionering voor bedrijven als Akzo en Organon in verschillende landen. Tegenwoordig is hij een veelgevraagd en gewaardeerd dressuurjurylid tot en met Grand Prix en instructeur. Hij wordt opgevolgd door Frits Beenhakker, gepensioneerd als F16-piloot en sinds de jaren ’80 actief in de paardensport, als ruiter en in verschillende bestuursfuncties. Tevens werd in de vergadering afscheid genomen van bestuurslid Ad Mulders die het te druk krijgt met Dutch Food Week. Hij is opgevolgd door Fenne van Dijk.
Eerder publiceerde Nieuws.horse en verhaal met Jacques van der Harst. Daaruit de volgende passages:
Jacques van der Harst ging naar Akzo Nobel in Maastricht: werken in de onderhoudsdienst, waar hij al snel assistent-chef werd. En niet veel later nam hij de kans om chef van de fabriek te worden, wat hij zeven jaar deed. Akzo vroeg hem om Noord-Amerika op zich te nemen, wat verhuizing naar Atlanta betekende. Na vijf jaar volgde een wereldwijde uitdaging vanuit Gothenburg: “Dat heb ik uiteindelijk zes jaar gedaan, in die tijd heb ik nauwelijks iets met paarden van doen gehad. Toen kwam Organon: of ik general manager wilde worden in Mexico. Heb ik ook gedaan. Maar toen we daar eenmaal begonnen waren, moest Organon in Mexico gesloten en verkocht worden. Ook gedaan. En toen kwam in Nederland de positie vrij van hoofd inkoop wereldwijd, ben ik dat gaan doen. We hebben een huis gezocht, en zo ben ik in Nuland in Brabant terecht gekomen. Ik ben mijn ouders nog steeds dankbaar: door mijn achtergrond in de drogisterij en de engineering maken mensen me niet veel wijs, op chemie en op techniek-gebied.
Terug in Nederland pakte Jacques direct het jureren weer op, met zijn Grand Prix-kwalificatie als jurylid uit 1992 op zak: “Ik ben ook veel in het buitenland gaan jureren. En ik heb ook heel wat lesgegeven. Drie jaar geleden vroegen ze me om voorzitter Brabant te worden. Waarom? Omdat ik toch best veel mensen ken in de sport, omdat ik gereden heb, omdat ik een educatieve achtergrond heb, en misschien nog wel meer. Ik heb getwijfeld omdat ik geen bestuurlijke ervaring had maar die knop heb ik snel omgezet. We zijn meteen aan de slag gegaan met de problematieken. In het bestuur zaten bijvoorbeeld nog veel mensen (bestuurders) uit de kringen in Brabant, goede mensen maar met weinig directe eigen verantwoording. Nu zitten er in het bestuur mensen met expertise, ieder met een eigen verantwoording: opleiding, media, materialen, jeugd en ruiterbegeleiding, recreatie, dan kom je met elkaar tot iets. De vergaderingen duren niet te lang, iedereen neemt zijn verantwoording.”
