Hoe de toekomst er precies uit gaat zien, heeft ze nog niet voor ogen. In ieder geval zeker iets met dieren en het liefst iets met paardenfokkerij en africhting. Daarom studeert Anouk Vermeulen dier- en veehouderij aan de HAS in Den Bosch. Voor haar stage organiseert ze nu de hengstenkeuring van het AES op 8 februari, compleet met feestavond. Hoe ze daar kwam? Eigen initiatief, gebruik maken van je netwerk en een beetje geluk.
Anouk Vermeulen (21) is derdejaars en dat betekent dat ze al enkele stages achter de rug heeft: “De stage bij het AES is een van de twee periferie-stages, dan gaat het om onderzoek bij een bedrijf waar niet echt dieren gehouden worden, die stages zijn allebei 12 weken. In het eerste jaar heb ik al stage gelopen bij Robbert Ehrens in Weert en bij een geitenhouderij in Heythuysen. Dat was bij Frank, van Boer zoekt vrouw. En ik heb net een meewerkstage in Amerika gedaan, bij de Redfield Farms in New Jersey. Daar ben ik terecht gekomen via oud-studenten, die hadden heel goede recensies daarover. Ik ben er samen met een vriendin heen geweest, en hebben zes weken lang een geweldige tijd gehad. Rond de 120 springpaarden en hunters hadden ze daar, met Cassandra Kahle als hoofdamazone en Emile Spadone als eigenaar. Geweldige mensen, iedereen was zo aardig, het was meer een grote familie. Paarden rijden, paarden klaarzetten en mee op concours, dat was het werk. Heel anders dan in Nederland, het waren concoursen met meer dan tien wedstrijdringen en er gingen 30 paarden mee. We woonden in een groot huis waar alle medewerkers woonden, prima geregeld. Van de stagevergoeding zijn we daarna nog een paar weken in Amerika rond gaan reizen.”
Vanuit Amerika ‘regelde’ Anouk haar stage bij het AES: “Ik wist dat Robbert Ehrens jurylid is bij het AES. Heb ik hem ge-appt, of hij een stageplaats wist bij het AES omdat ik sowieso iets met fokkerij wilde doen. En het is dicht bij huis in Handel bij Gemert, waar thuis mijn paarden staan. Dat is zo gegroeid. Mijn ouders hebben een dierenpension, met vroeger als paard alleen twee Shetlanders, vooral als grasmaaier, zeg maar. Op manege De Stap ben ik als klein kind begonnen, later ben ik opzoek gegaan naar een verzorgpony, nog later kwam onze eerste eigen pony, die ik samen met mijn zus moest delen. Daarna kwam mijn tweede pony die we zelf ingereden hebben en waar ik M-dressuur en M-springen mee heb gedaan. Toen ik over ging naar de paarden hebben we een 4-jarige merrie gekocht, Gwendolien, net zadelmak, een Ustinov x Indoctro. De fokker, Martien van den Berg uit Boekel, heeft ons als familie een beetje aangestoken. We hebben aan de centrale keuring meegedaan en we mochten naar Ermelo! Toen kregen we steeds meer belangstelling voor de fokkerij. We hebben van hem nog een veulen gekocht, dat wilde hij graag toen hij op zijn ziekbed lag, niet lang daarna is hij overleden. Vanaf toen hebben we elk jaar een veulen gekocht. Mijn ouders hadden er niet echt verstand van, we leerden het samen. Vooral ons pap heeft nu ook de hobby in de fokkerij gevonden. Het veulen dat we toen gekocht hebben, wordt nu vier, en doet het nu erg goed. Hij springt geen wolken lucht maar dat hoeft ook niet. Gwendolien staat nu bij Jari van den Biggelaar in Geffen, die gaat haar Z starten. Mooi voor een sportpredicaat. En ik leer er weer van, want ik heb zelf nooit hoger dan M gesprongen.”
Anouk met haar merrie Gwendolien (Ustinov x Indoctro)
In de tussentijd was Anouk geen voorbeeldige leerling op de havo in Gemert: “Ik was liever op stal dan dat ik met mijn huiswerk bezig was. Via de vavo heb ik vakken gedaan omdat ik gezakt was, kon ik thuis mooi meewerken in het pension en met de paarden. Dat was natuurlijk een relaxed leventje. Toen ik naar de HAS ging, was dat wel weer even wennen. Daarom heb ik het eerste nog maar een keer overgedaan. Toen leek dat heel erg, nou denk ik: het was een extra jaar om erover na te denken of ik de dierhouderij of paardenhouderij in wil. Maar ja, ik weet het nog steeds niet helemaal. In de paardenhouderij is het lastig om iets te vinden of te beginnen.”
Het app-je vanuit Amerika naar Robbert Ehrens bleek een goede zet: “Hij gaf het nummer van Joris, de directeur van het AES, en ik was nauwelijks terug uit Amerika of ik kon al bij hem langs voor een gesprek met hem en Mayke, met jetlag. Op 12 november ben ik er begonnen, we hebben samen een opdracht gemaakt en dat was het organiseren van de hengstenkeuring. Het AES bestaat nog maar vijf jaar in Nederland en dat betekent ook dat er gewerkt moet worden aan de naamsbekendheid. Ik heb veel literatuuronderzoek gedaan en best veel marketingzaken bekeken. Maar wat me vooral opvalt, is dat stamboeken niks willen delen onder elkaar. Naar elkaar toe zijn het vooral concurrenten, veel meer dan collega’s. Ik heb een enquête gedaan onder de fokkers met best veel reacties, bijna 170, met heel veel tips. Ik ben meegegaan naar de hengstenkeuring in Zuidbroek, naar de opwaardeerkeuringen in België plus naar de keuring bij Kees van den Oetelaar thuis. Zo heb ik snel een goed beeld gekregen. Ik heb gemerkt dat het AES nog best onbekend is, vooral bij de oudere fokkers. Veel mensen weten ook niet dat een goedgekeurde hengst verschillende statussen kan hebben. Ik vind het een mooi systeem dat we nu via fokkersverenigingen, social media en mond-tot-mond reclame bekender aan het maken zijn.”
Anouk assisteert de juryleden Robbert Ehrens, Robin Beekink en Koen Olaerts
Op 8 februari is de hengstenkeuring van het AES, het Anglo-European Studbook:”Dat is ook meteen mijn laatste dag hier, ondertussen maak ik mijn onderzoeksverslag. Het draaiboek voor de hengstenkeuring dat ik gemaakt heb, is onderdeel daarvan, plus de hengstenkeuring zelf natuurlijk als product. Op 8 februari worden de hengsten eerst aan de hand op de straat getoond, daarna gaan de jonge hengsten los in de kooi. De hengsten die zadelmak zijn kunnen een zadeltest afleggen, de springhengsten moeten enkele sprongen onder het zadel laten zien en de dressuurhengsten laten enkele figuren onder het zadel zien. Na de enquête was een van de vele tips dat fokkers het leuk vinden om contact met elkaar te hebben. Daarom organiseer ik na afloop van de keuring op 8 februari ook een leuke feestavond. Gelukkig is het allemaal te overzien en zijn de mensen in de organisatie heel gemakkelijk. Problemen worden altijd en snel opgelost, en iedereen is bereid met me mee te denken.”
En dan verder: “Volgend jaar in vierde jaar ga ik afstuderen, maar daar heb ik nog geen precieze plannen voor. Je kunt bijvoorbeeld kiezen zelf een bedrijf oprichten of om bij een bedrijf af te studeren. De HAS in Den Bosch is een fijne opleiding die best veel opties openlaat. In de tussentijd zit ik ook in het bestuur van HAS Hippique, een club van zo’n 165 paard-gerichte studenten. We organiseren lezingen, uitstapjes naar bedrijven en zo. Ik doe er vooral de social media, de organisatie van de uitstapjes en de sponsoring. Dat is niet gemakkelijk, terwijl je als bedrijf toch al mee kunt doen voor € 50,- per jaar. Dan worden de stageplekken en vacatures gedeeld via het HAS Hippique-netwerk en komt je naam op de sponsorpagina. En het duurste pakket is € 150, per jaar, dan krijg je Facebook-aandacht, jaarlijks een ‘in the picture’-bericht plus vermelding van je logo op het sponsorbord op school. Het zou wel gaaf zijn als mensen zich via dit verhaaltje melden!”
